Ιδιωτική λογική
Η ιδιωτική λογική αποτελεί την προσωπική εκτίμηση ενός ατόμου για τον εαυτό του, τους άλλους και τον κόσμο η οποία βρίσκεται σε συνάρτηση με τις απαιτήσεις που του επιβάλλονται. Η ιδιωτική λογική βασίζεται σε πεποιθήσεις την ύπαρξη των οποίων συχνά δε συναισθάνεται το άτομο.[1] Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του μια ιδιωτική λογική [Σημ 1] [2].
Παράγοντες που καθορίζονται από την ιδιωτική λογική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Σκέψη
- Συναίσθημα
- Δράση[3]
Συνάρτηση με την παιδική ηλικία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σκέψη και ο τρόπος που κρίνει ένας άνθρωπος κάποιον άλλον διαμορφώνονται σύμφωνα με τις προσλαμβάνουσες και τις επιδράσεις που δέχεται κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του [Σημ 2].
Το παιδί σκέπτεται, συναισθάνεται και δρα με το δικό του τρόπο. Εάν ο γονέας παρακολουθεί το παιδί και αφουγκράζεται τις προσωπικές του αντιλήψεις τότε θα βρίσκεται σε εν δυνάμει θέση, ώστε να μπορεί να κατανοήσει τα κίνητρα των συμπεριφορών του.
Κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του και αφού αναπτύξει βασικούς τρόπους επικοινωνίας, το παιδί μέσω της διαδικασίας πείραμα-δοκιμή αποφασίζει πώς θα ενεργήσει, προβλέπει τις συνέπειες των πράξεών του και αρχίζει να προετοιμάζει τον εαυτό του [Σημ 3].
Ιδιωτική λογική & κοινή λογική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κοινή λογική είναι η αντίληψη και αξιολόγηση της ζωής όπως αποτιμάται από μια ευρύτερη κοινότητα.
Μια ένδειξη της χρησιμότητας και επιτυχούς προσαρμογής της ιδιωτικής λογικής προκύπτει από το κατά πόσο αυτή εναρμονίζεται με την κοινή λογική.
Η κοινή λογική συμπεριλαμβάνει κατά τον Άλφρεντ Άντλερ το αίσθημα της κοινότητας που αποτελεί το βαρόμετρο της ψυχικής ισορροπίας. Οι προσωπικές επιδιώξεις που επιβάλλει η ιδιωτική λογική ενός υγιούς ψυχικά ατόμου είναι εκείνες που ταυτίζονται με το καλό της κοινότητας. Συμπεριφορές όπως εγκληματικότητα, αλκοολισμός, συναισθηματικές-ψυχικές διαταραχές που προκύπτουν από την ιδιωτική λογική παρατηρούνται όταν το εγώ προηγείται του όλου.[4]
Σύμφωνα με το θεμελιωτή της Ατομικής Ψυχολογίας[5], οι ηθικές αξίες του ανθρώπου, που υπάγονται στην ιδιωτική λογική, πηγάζουν από την κοινότητα στην οποία ενσωματώνεται και στις αξίες αυτής [Σημ 4]. Η κοινότητα αυτή εκτείνεται από την οικογένεια, τον πολιτισμό και την ιστορία[6] έως την ανθρωπότητα.[4]
Οι αντλεριανοί θεραπευτές, πασχίζουν να θέσουν την ιδιωτική λογική, σε ολοένα αυξανόμενη συνήχηση με την κοινή λογική.
Εφαρμογή της ιδιωτικής λογικής στην αντλεριανή θεραπεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην αντλεριανή θεραπεία, ο ειδικός και ο θεραπευόμενος συνεργάζονται προκειμένου να ανακαλύψουν και να ξεδιπλώσουν την ιδιωτική λογική απαντώντας σε ερωτήσεις όπως:
-Τι άνθρωπος είμαι;
-Τι κόσμος είναι αυτός;
-Τι χρειάζεται να κάνει ένας άνθρωπος σαν εμένα προκειμένου να βρει μια θέση για τον εαυτό του στον κόσμο;
Καταληκτική ερώτηση:
-Τι χρειάζεται να είναι αληθινό για μια ιδιαίτερη, κοινωνικά ακατάληπτη συμπεριφορά, ώστε αυτή να βγάζει νόημα;
Συμπερασματικά:
Ο ειδικός υποθέτει πως ο θεραπευόμενος ενεργεί ως εάν η συμπεριφορά του αποτελούσε μια έξυπνη απάντηση στην κατάσταση, δεδομένων των απαιτήσεων της ιδιωτικής λογικής.
Οι αναμνήσεις ως έκφραση της ιδιωτικής λογικής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Άλφρεντ Άντλερ θεώρησε τις αναμνήσεις ως εκφράσεις της ιδιωτικής λογικής και ως μεταφορές της κοσμοθεωρίας του ατόμου ή του τρόπου ζωής εν γένει. Υποστήριξε πως δεν είναι ποτέ συμπτωματικές ή ασήμαντες. Αποτελούν τις υπομνήσεις που φέρει κανείς μαζί του και προκύπτουν από τους περιορισμούς και την ερμηνεία των γεγονότων. Επιλέγει κανείς να θυμάται, αν και αμυδρά, μόνο εκείνα τα γεγονότα που έχουν σχέση με τα ατομικά προβλήματα.[7]
Έδωσε μεγάλη έμφαση στην ερμηνεία των αναμνήσεων κατά τις συνεδρίες του με ασθενείς και παιδιά σχολικής ηλικίας [Σημ 5] [8].
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ ακόμα και ένας διαταραγμένος ψυχικά ή νοητικά άνθρωπος που πιστεύει πως κάποιος μπορεί να τον κυνηγά για να του κάνει κακό.
- ↑ εάν, για παράδειγμα, ο πατέρας εγκαταλείψει το σπίτι, τότε το παιδί όταν ενηλικιωθεί και εμπλακεί σε καυγά δε θα δεχθεί να του γυρίσουν την πλάτη.
- ↑ παράδειγμα αποτελεί το κλάμμα παιδιών από κωφούς γονείς όταν δεν έχει μεγάλη ένταση, επειδή αντιλαμβάνονται πως δεν ωφελεί.
- ↑ την αρετή του Αριστοτέλη: Αρετά πολύμοχθε γένει βροτείω, θήραμα κάλλιστον βίω που απορρίπτει τη θεώρηση της ζωής από ατομικιστικής πλευράς.
- ↑ Μεταξύ των ψυχικών εκφράσεων, οι πιο αποκαλυπτικές είναι οι αναμνήσεις του ατόμου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «private logic and common sense». BehaveNet Inc. 1995–2015. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Τσάμη Αναστασία, ψυχοθεραπεύτρια. «Άρθρα-Δημοσιεύσεις, Η Προσωπική Ερμηνεία Καθορίζει Την Συμπεριφορά Μας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ «Παγκόσμια μέρα γέλιου: Ολιστική Γελωτοθεραπεία». Zougla.gr. 29 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ 4,0 4,1 Σιωμόπουλος Β., ΤΟ ΒΗΜΑ γνώμες (23 Μαρτίου 1997). «Η επικαιρότητα του Άλφρεντ Άντλερ». Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ Ειρήνη Τζελέπη (6 Νοεμβρίου 2009). «ΑΛΦΡΕΝΤ ΑΝΤΛΕΡ (1870-1937)». psychologynet.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ «Adlerian psychology». BehaveNet Inc. 1995–2015. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ Hazelden Foundation, 58
- ↑ Hazelden Foundation, 58-59
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Alfred Adler (1998). What Life Could Mean to You. Center City, Minnesota: Hazelden. σελίδες 58–59.
- Άλφρεντ Άντλερ (1971). ΑΝΘΡΩΠΟΓΝΩΣΙΑ, σειρά Εφαρμοσμένη Ψυχολογία. Αθήνα: Εκδόσεις Μπουκουμάνη.
- Άλφρεντ Άντλερ. Το νόημα της ζωής. Αθήνα: Εκδόσεις Επίκουρος. σελ. 1974.